Մի դարավոր կաղնու տակ
Խոզը ագահ ու անհագ,
Այնքան կաղին զխտվեց,
Որ ցած ընկավ ու փռվեց:
Զարթնեց քնից ու տակից
Ծառը փորեց արմատից:
— Ի՞նչ ես անում, այ անգետ, —
— Ագռավն ասաց վերևից: —
Խա՞ղ ես անում ծառի հետ,
Կչորանա արևից:
— Չորանում է` չորանա,
— Ինձ ի՞նչ օգուտ` զորանա,
Միայն կաղին ունենամ,
Ուտեմ, պառկեմ, գիրանամ:
— Այ ապերախտ կենդանի,
Ով քեզ նման վիզ ունի`
Իր կույր աչքով չի տեսնի,
Որ կաղինը հյութալի
Լոկ այս ծառն է ձեզ տալի, —
Ագռավն ասավ խոզուկին,
Էն կախ գլուխ կուզիկին:
Ի՞նչ էր սովորեցնում առակը։
Նկարագրի՛ր խոզին։
Նկարագրի՛ր ագռավին։
Կանաչ գույնով նշի՛ր առարկա ցույց տվող բառերը։
Դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերը և բացատրի՛ր բառարանի օգնությամբ։
Կարդա՛ առակը և նկարիր քեզ դուր եկած հատվածը։
Տեքստից դուրս գրի՛ր խոզին նկարագրող հատվածը։
Կարմիր գույնով նշի՛ր հատկանիշ ցույց տվող բառերը: